„I wonder if I shall fall right through the earth!”
​Alice's adventures in wonderland

Myśląc o określonej przestrzeni na ziemi myśli się zazwyczaj w kontekście dwuwymiarowej mapy ukazującej dany obszar w kontekście jego najbliższego otoczenia, peryferii. Gdyby jednak spróbować rozbić rutynową logikę zasad dookreślania, pójść tropem Alicji w Krainie Czarów, gdzie bazowe rozważania i definicje są poddawane próbie, gdzie „klasyczne” myślenie wzięte jest w nawias na rzecz Innej, nietypowej, acz często odkrywającej zupełnie odmiennie, do tej pory nie zbadane charakterystyki danego pojęcia, zdarzenia czy właśnie przestrzeni. Co wtedy? Spróbujmy zatem pójść tym tropem i pomyślmy o danej przestrzeni w kontekście wielowymiarowym. Pomyślmy o świecie jako organizmie cielesnym, składającym się z autonomicznych elementów, które percypują. W takim świecie wszystko opiera się na percepcji. Wszelkie elementy budujące tkankę świata tworzą zbiór absolutnie samodzielnych, nieskończenie złożonych i ślepo oddziałujących na siebie substancji, pomiędzy którymi istnieje coś w rodzaju neuronowej sieci powiązań. Każda najmniejsza część jest cielesnością aktywną podpiętą perceptorami pod układ nerwowy całości. Każda czuje wszelkie mikro-ruchy na drugim krańcu świata. Mając to na uwadze spróbujmy np. przebić się w najdalszy zakamarek od miejsca, które nas interesuje. Czy zyskamy jakąś wiedzę o fizycznym i symbolicznym aspekcie naszej przestrzeni? Wszak omnis determinatio est negatio i nic tak bardzo nie dookreśla danego miejsca jak jego antypody, jego przeciwieństwo. Te dwie logiki zatem – przeciwieństwa i jedności organicznej, choć na pierwszy rzut oka zdawałoby się, że sprzeczne pozwalają w zespoleniu wydobyć to, czego w myśleniu dwuwymiarowej mapy nie da się doświadczyć. Antypody acz fizycznie odległe dzięki neuronowej sieci, sieci opartej na bazie danych, na przepływie informacyjnym, kinetycznym i atomowym determinują i definiują dużo bardziej wybrany przez nas obszar niż eksponowanie jedynie jego peryferii. Chodzi o doświadczenie na kontraście wielowymiarowości, o wyostrzenie percypowania i doznawania konkretnego obszaru na poziomie jego kubatury, wielkości, dźwięku, zapachu, temperatury czy jakości światła... 

Projekt ten to z założenia interaktywna multisensoryczna instalacja oparta na koncepcji świata jako sieci neuronowej. Wykreowana przestrzeń, to dokładne Antypody „Kubiku” na Placu Defilad czyli Ocean Południowy.
Uwaga!!! W „Kubiku” będzie panować niestabilny klimat. Cechą charakterystyczną projektu jest jego „zmienność”, która przejawia się w warunkach klimatycznych typu temperatura, natężenie dźwięku, naświetlenie, wiatr, wilgotność czy zasolenie powietrza antypodów Placu Defilad. Dane informacyjne, które będą miały wpływ na kształtowanie się klimatu w galerii będą na bieżąco brane z dostępnych stron internetowych dotyczących klimatu panującego na Oceanie Południowym.
Organizacja przestrzeni:
1. STREFA BUFOROWA: około 1/6 przestrzeni (wraz z przestrzenią przy oknach Kubiku, która pokazuje aktualny czas i pogodę panującą w okolicach Placu Defilad) mająca na celu umożliwić łagodne przejście między z jednej rzeczywistości w drugą – z przestrzeni miasta Warszawy w przestrzeń Antypodów.
2. STREFA MULTISENSORYCZNEJ INTERAKTYWNEJ INSTALACJI
a) INSTALACJA ŚWIETLNO-WIZUALNA: zawiera już przygotowane wizualizacje (około 20-30) pór dnia i kondycji pogodowej, które będą z pomocą programu komputerowego na bieżąco wybierane na bazie bezpośrednio dostarczanych informacji z bazy danych dotyczących warunków pogodowych Oceanu Południowego a następnie projektowane na przestrzeń Kubiku oraz projektory świetlne mające na celu stworzenie odpowiedniego „zachmurzenia” i „naświetlenia” przestrzeni.
b) INSTALACJA DŹWIEKOWA: składająca się z dwóch typów instalacji. Pierwsza to wielokanałowa instalacja w systemie 5.1. Druga zaś to dźwięk punktowy w oparciu o tak zwany głośnik „shower”. Instalacja wielokanałowa będzie odnosić się do dźwięku wiatru i wody. Podobnie, jak w instalacji świetlno-wizualnej, tu również zostanie przygotowanych około 20 ścieżek, które będą wybierane przez program komputerowy zgodnie z panującymi warunkami pogodowymi i natężeniem dźwięku fal i wiatru na Antypodach. Druga instalacja dźwiękowa będzie odpowiedzialna za rzadziej występujące dźwięki, typu lot ptaków.
c) INSTALACJA MIKROKLIMATYCZNA: z pomocą programu komputerowego podłączonego do aktualnych danych pogodowych na Antypodach instalacja w postaci parownic i dyfuzorów będzie generować zapach, wiatr, wilgotność, zasolenie powietrza (na bazie składników które nie uszkadzają struktury budowlanych Kubiku) temperaturę powietrza zgodną z panującymi warunkami na Antypodach. 

Koncepcja projektu:
Aleksandra Hirszfeld
Małgorzata Kuciewicz - CENTRALA
Simone de Iacobis - CENTRALA
Krzysztof Syruć - CENTRALA
http://www.centrala.net.pl​

powrót